ناخوانی جامعه-3
یک دوستی ساده
لابلای کتابهایی تاریخی ایران، چه اطلاعاتی راجع به روابط زن و مرد به دست می یاد؟ این اطلاعات به جز روابط خانوادگی یا روابط درباریان، شکل دیگری از رابطه رو هم در بر می گیره؟ منظورم روابط دوستانه زن و مرده، تاریخ از آنها هم چیزی گفته؟ اولین روابط دوستانه و برابر زن و مرد کی شکل گرفته؟ یا ما از چه زمانی از آنها اطلاعاتی داریم؟ روابطی که هر دو، خواهان ایجادش بودند و با تعاریف دوستی همخوانی داشته؟ روابطی که فقط برای لذت یک طرف رابطه نبوده؟
دوستی أناث و ذکور،
از چه سنی یا تا چه سنی مجازه؟ محدوده ارتباطی در هر سنی باید چقدر باشه؟ تا چه حد باید تحت کنترل و نظارت و در دید و دسترس باشه و تا چه حد آزادی عمل و ارتباط در خفا و خلوت به جاست؟ چه میزان هزینه دادن برایش قابل قبول و طبیعی به نظر میرسه؟ (هزینه اجتماعی یا هزینه فردی)
آیا این رابطه ها به خود اشخاص مربوط میشه یا به شما هم مربوطه؟ تا چه اندازه در رابطه های دوست، خواهر، برادر، فرزند یا حتی همسرتون برای خودتون حق دخالت و اعمال نظر قائلید؟ دخالت نهادهای اجتماعی به چه صورت و در چه حدودی باید باشه؟
این رابطه ها برای چه هدف و منظوری قابل قبوله؟ اگر صرفا به خاطر رابطه جنسی باشه، مشکلی داره؟ اگر در کل جذابیت و کشش جنس مخالف محور رابطه باشه چی؟ آیا تنها در صورتی که بخواد به ازدواج منتهی بشه، پذیرفته است؟
آدمها مجازند چه تعداد از این جور رابطه ها داشته باشند؟ این رابطه ها تا کجا می تونه جلو بره؟ اگر کسی ازدواج کنه یا دوست دختر/پسر داشته باشه، می تونه رابطه های دیگش رو ادامه بده؟ یا می تونه رابطه های تازه ای رو ایجاد کنه؟
وفاداری به همدیگر یعنی چی؟ آیا قبل از ازدواج هم این وفاداری باید وجود داشته باشه؟ در چه صورت می گیم کسی به رابطه اش خیانت کرده؟
آیا رابطه های وابستگان شما با غیرت شما نسبتی داره؟
این رابطه ها رو به عنوان کار خلاف، برای خودتون یا دیگران روا می دارید؟ کار خلافی که اگر صورت بگیره، چه یک وجب چه صد وجب؟ آیا ارزشها و هنجارهای اجتماعی خاصی برای این دست رابطه ها وجود داره؟ آیا وظایفی از پیش تعریف شده ای هست؟ آیا این قواعد و هنجارها برای طبقات و اقشار مختلف متفاوته؟ آیا اصلا آنچه به عنوان ارزش موجوده، تبدیل به هنجار شده و افراد برای رعایتشون تحت فشارند؟ آیا هنجارهای درستی هستند؟ این هنجارها چگونه و توسط چه کسانی شکل می گیرند؟
اگر معتقد به وجود هنجارید، آیا شما از کسی که باهش دوستید یا می خواهید دوست بشید، عدول از این هنجارها رو می پذیرید؟ اگر خواهان رابطه بازتر یا بسته تر از آنچه شما در ذهنتون دارید باشه، قبول می کنید؟
اصلا راجع به جنس مخالفتون یا دوستی با اون چه طرز فکری دارید؟ همشون دروغگویند؟ شما رو برای لذت یا برای پولتون می خواهند؟ همشون بیخودند؟ خلید می رید باهشون دوست می شید؟ این دوستیها همش براتون دردسره؟ آخرش هیچی نداره؟ بی ثباته؟
آیا رابطه أناث با ذکور به اندازه رابطه آنها با جنس خودشون، به خودشون مربوط نیست؟ آیا همون قدر که به چگونگی این رابطه ها فکر می کنید، اونها رو به چالش می کشید و خودتون یا طرف مقابلتون رو سین جین می کنید، در دوستی با هم جنسهاتون هم همین قدر ذهنتون درگیر میشه؟
لابلای کتابهایی تاریخی ایران، چه اطلاعاتی راجع به روابط زن و مرد به دست می یاد؟ این اطلاعات به جز روابط خانوادگی یا روابط درباریان، شکل دیگری از رابطه رو هم در بر می گیره؟ منظورم روابط دوستانه زن و مرده، تاریخ از آنها هم چیزی گفته؟ اولین روابط دوستانه و برابر زن و مرد کی شکل گرفته؟ یا ما از چه زمانی از آنها اطلاعاتی داریم؟ روابطی که هر دو، خواهان ایجادش بودند و با تعاریف دوستی همخوانی داشته؟ روابطی که فقط برای لذت یک طرف رابطه نبوده؟
دوستی أناث و ذکور،
از چه سنی یا تا چه سنی مجازه؟ محدوده ارتباطی در هر سنی باید چقدر باشه؟ تا چه حد باید تحت کنترل و نظارت و در دید و دسترس باشه و تا چه حد آزادی عمل و ارتباط در خفا و خلوت به جاست؟ چه میزان هزینه دادن برایش قابل قبول و طبیعی به نظر میرسه؟ (هزینه اجتماعی یا هزینه فردی)
آیا این رابطه ها به خود اشخاص مربوط میشه یا به شما هم مربوطه؟ تا چه اندازه در رابطه های دوست، خواهر، برادر، فرزند یا حتی همسرتون برای خودتون حق دخالت و اعمال نظر قائلید؟ دخالت نهادهای اجتماعی به چه صورت و در چه حدودی باید باشه؟
این رابطه ها برای چه هدف و منظوری قابل قبوله؟ اگر صرفا به خاطر رابطه جنسی باشه، مشکلی داره؟ اگر در کل جذابیت و کشش جنس مخالف محور رابطه باشه چی؟ آیا تنها در صورتی که بخواد به ازدواج منتهی بشه، پذیرفته است؟
آدمها مجازند چه تعداد از این جور رابطه ها داشته باشند؟ این رابطه ها تا کجا می تونه جلو بره؟ اگر کسی ازدواج کنه یا دوست دختر/پسر داشته باشه، می تونه رابطه های دیگش رو ادامه بده؟ یا می تونه رابطه های تازه ای رو ایجاد کنه؟
وفاداری به همدیگر یعنی چی؟ آیا قبل از ازدواج هم این وفاداری باید وجود داشته باشه؟ در چه صورت می گیم کسی به رابطه اش خیانت کرده؟
آیا رابطه های وابستگان شما با غیرت شما نسبتی داره؟
این رابطه ها رو به عنوان کار خلاف، برای خودتون یا دیگران روا می دارید؟ کار خلافی که اگر صورت بگیره، چه یک وجب چه صد وجب؟ آیا ارزشها و هنجارهای اجتماعی خاصی برای این دست رابطه ها وجود داره؟ آیا وظایفی از پیش تعریف شده ای هست؟ آیا این قواعد و هنجارها برای طبقات و اقشار مختلف متفاوته؟ آیا اصلا آنچه به عنوان ارزش موجوده، تبدیل به هنجار شده و افراد برای رعایتشون تحت فشارند؟ آیا هنجارهای درستی هستند؟ این هنجارها چگونه و توسط چه کسانی شکل می گیرند؟
اگر معتقد به وجود هنجارید، آیا شما از کسی که باهش دوستید یا می خواهید دوست بشید، عدول از این هنجارها رو می پذیرید؟ اگر خواهان رابطه بازتر یا بسته تر از آنچه شما در ذهنتون دارید باشه، قبول می کنید؟
اصلا راجع به جنس مخالفتون یا دوستی با اون چه طرز فکری دارید؟ همشون دروغگویند؟ شما رو برای لذت یا برای پولتون می خواهند؟ همشون بیخودند؟ خلید می رید باهشون دوست می شید؟ این دوستیها همش براتون دردسره؟ آخرش هیچی نداره؟ بی ثباته؟
آیا رابطه أناث با ذکور به اندازه رابطه آنها با جنس خودشون، به خودشون مربوط نیست؟ آیا همون قدر که به چگونگی این رابطه ها فکر می کنید، اونها رو به چالش می کشید و خودتون یا طرف مقابلتون رو سین جین می کنید، در دوستی با هم جنسهاتون هم همین قدر ذهنتون درگیر میشه؟
چرا اينهمه باريکبينی؟
تÙسط Anonymous | 8:52 AM
يعنی درباره موضوعات خرد می نويسم؟ يا کم اهميت؟ يا به موضوعات زيادی گير ميدم؟
تÙسط سميرا | 8:52 AM
قاعدتا منظورم همون ::زيادی گير دادن::ه چرا مايلی قضیه اينقدر موشکافانه بررسی بشه؟ يا اينکه اصولا چرا بايد کسی برای برقرار کردن يک رابطه اينقدر فکر کنه؟ و يک پرسشنامهی بلند و بالا رو جواب بده!؟
تÙسط Anonymous | 8:52 AM
مسئله اینه که این سوالا همه عینی هستن. حتی اگه فقط ما 3 نفر به شکل آزمایشگاهی با اونا روبه رو شده باشیم، باز هم این سوالا به صورت عینی واسه هرکسی که داره با هر کسی دوس میشه یا ازش حدا میشه پیش میاد. حالا شکلش می تونه به انواع: متال، فغان از فراغ، توطئه رژیم یا هر چیزی باشه. البته اصلاً این سوالا تعریف شده نیست!
موضوع فقط پاسخیه که کلیت جامعه بهش می رسه و ایکه باز هم تعریف شده نیست. فقط و فقط عینیه!
چه موشکاف باشیم چه مو نشکاف تا این سوالا در سطح جامعه (واقعیت) حل نشه همون کره های 100 سال پیش خواهیم بودیم. راحت!
تÙسط Anonymous | 8:53 AM
من نمیدونم چرا احساس میکنم باید اظهار نظر کنم
ميشه يکم بيشتر مسأله رو باز کنی؟
سوال های جالبیه !اما هنجار ها و ارزش هايی که ميگی توسط خود ما تعيين ميشه بر اساس چيه؟ايا به قول سينا اين سوال ها انتزاعی يا عينی؟
تÙسط Anonymous | 8:53 AM
عجب، والا ايرادی که من به اينجور روابط گرفتم دليلش اين بود که اين روابط به طرز غم انگيزی(!) از حالت عادی و معمولی خودش در کشور عزيزمان خارج شده و بيشتر به يک نوع پوز زنی يا حرص زدن برای داشتن بيشتر و بيشتر و ارضای حس مالکيت و... تبديل شده. و پوچ بودنش اينجاست که خودنمايی می کند. مگر نه آدم بايد مريض باشد که کليت مساله را زير سئوال ببرد...
تÙسط Anonymous | 8:53 AM
This comment has been removed by a blog administrator.
تÙسط سميرا | 8:54 AM
در باره این پرسش مهم و به جا که : این رابطه ها برای چه هدف و منظوری قابل قبوله؟ اگر صرفا به خاطر رابطه جنسی باشه، مشکلی داره؟ اگر در کل جذابیت و کشش جنس مخالف محور رابطه باشه چی؟ می توانم بگویم که بر اساس یک مدل رابطه که خصوصا بر خی از رومانتیسیست ها و فیلسوفان والاهی دانان اگزیستانس بر آن تاکید می کنند رابطه واقعی میان دو نفر رابطه من-تو است نه رابطه من-آن در رابطه من-آن شما فرد مورد نظر را به شی ء فروکاسته اید در حالی که هیچ انسانی شی ء نیست و داشتن عنصر آگاهی او را از اشیاء دیگر متمایز می کند یکی از مصادیق شی ء شدگی (thingness) يا شی ء کردگي نگريستن به فرد صرف از دريچه امر جنسی است در اين صورت شما او را به يک شی ء جنسی درست شبيه sex toys تبديل کرده ايد.
تÙسط Anonymous | 1:47 PM
http://www.arashnaraghi.org درباره روابط انسانی و نسبت آن با امر جنسی تاملات دکتر آرش نراقی در قالب مقاله و سخنرانی بسيار قابل تامل است. اين هم آدرس سايت اش.
تÙسط Anonymous | 1:52 PM
اگر رابطه دو نفر جنسی باشه در عين برابر يعنی لذت هر دو هدف باشه و هر دو در تعريف رابطه نقش داشته باشند به نظرم من- آن نميشه.
تÙسط Anonymous | 1:52 PM
خوب سوال: وقتی لذت هر دو هدف باشد یعنی من تنها به لذت خودم توجه ندارم بلکه لذت طرف مقابل ام را هم لحاظ می کنم در این صورت از این پرهیز می کنم که تنها به او به صورت یک شیء جنسی نگاه کنم چون می دانم اگر او بداند که من به او این گونه نگاه می کنم ناراحت خواهد شد، اگر رابطه دو نفر این گونه باشد که گفتی، بله این رابطه از فرض مورد بحث ما خارج است و رابطه من- تو خواهد شد.
تÙسط Anonymous | 1:53 PM